Bouwen aan je muzikale vocabulaire

“Ken je ook swingen?” Beet hij me toe. Ik was volledig dichtgeklapt.

In de doorgaans sfeervolle depandance, op de Groest, van het conservatorium in Hilversum.

Tijdens een zangcomboles van Henk Elkerbout was ik het spoor volledig bijster in de bridge van de standard the Song is you. Ik was aan het soleren. En ik mocht ter plekke transponeren. Want de oorspronkelijke toonsoort bevond zich niet in het bereik van de zangeres. Een paar dagen later had ik weer hoofdvakles piano van Henk Elkerbout.  Ik was net 18, nog nat achter de oren. En na een jaar pianoles bij Tine Schneider was het tijd voor de volgende stap. 2 Jaar bij Henk Elkerbout en dan nog 2 jaar bij Rob Madna. Henk was een man met een staat van dienst. Een genie. Hij had bij de skymasters gezeten, het Metropole orkest en speelde op diverse platen mee met grootheden. Wat een beest was hij op de piano, en als arrangeur. En elke maandagochtend rond de klok van 11 uur zat hij in het lokaal met 1 vleugel en 1 piano al op mij te wachten. Het ware heuze colleges. En als hij het over harmonische structuren, timing of opvatting had, zat ik ademloos te luisteren. Met gebalde vuist kon hij op de tafel een off-beat slaan, met een big smile. Naast dat hij genie was, was hij ook een zeer bevlogen docent. Vol passie, tong uit de mond, stortte hij zich vol overgave op de piano. En liet hij diverse stijlen horen. Swingde hij de pan uit. En keek dan vol begeestering mij aan en eindigde dan heel onderkoeld, schouderophalend, met de woorden :” of ziets……” Ik zat vol  bewondering te luisteren. En hij inspireerde elke les weer om het beste in mij naar boven te halen. En dan samen om en om een solo spelen. Barclay sigaretje met van die gaatjes in het filter erbij. Wat heb ik genoten van de lessen. En bepaalde boeken met verkeerde changes werden werden als “Pepermuntakkoorden” betiteld. En Richard Clayderman muzak deed hij af met Richard Klefferman.

Een muzikale vader was hij voor mij. En ik was niet zijn enige student. Ook naamgenoot Michiel Borstlap, Mike del Ferro en  Anke Helfrich om er maar een paar te noemen hebben van hem de fijne kneepjes geleerd.

Met zijn opmerking tijdens de comboles dacht hij me wakker te schudden. En toen hij merkte dat ik er van dichtklapte, was hij er van geschrokken. We hadden een hele fijne band. Altijd positief, en aanmoedigend. Altijd lol trappen. Hij vertelde mooie anekdotes over muziek, en we praatten over andere zaken die met het leven te maken hadden. Die 2 jaar bij Henk heb ik reuzensprongen mogen maken. Of ik nou met traditionele jazzstandards of fusionmateriaal aankwam. Hij wist overal wel raad mee. En stond voor alles open. Ik was als een spons. En hij motiveerde om heel gedisciplineerd te studeren, en stappen te maken. Ik had op dat moment geen betere mentor kunnen wensen.

Daar zat ik tijdens de eerst volgende pianoles na het “swingincident”. Hij verontschuldigde zich voor de snauwende opmerking die hij maakte terwijl hij van zijn stoel afsprong en naar de piano toesnelde waar ik zat te prutsen. Henk was dit namelijk niet van mij gewend, en dacht dat hij met zijn opmerking mij weer op scherp kreeg. In die les zijn we aan de slag gegaan met hoe je nou kan zorgen dat je altijd zinnige noten kan spelen tijdens je improvisatie. Van alle dingen die ik van hem geleerd heb deel ik graag 1 hele praktische oefening die je op elke jazzstandard los kan laten.

Bouwstenen voor je jazzimprovisaties.